Verhoging van de opbrengst en verlaging van het stikstofgehalte in suikerbieten

De suikerbietopbrengst en de kilo's suiker per hectare verhogen jaarlijks spectaculair maar het stikstofgehalte in de suikerbiet (N-totaal en αN) verlaagt progressief. Dit van ± 15 µmol/kg suikerbiet zo'n 15 jaar geleden tot een gemiddelde van 8 tot 10 µmol/kg suikerbiet (bron IRS).

Maar tot hoeveel kan men dit verlagen alvorens we spreken over een stikstofgebrek bij suikerbieten ?

Met de huidige rassen situeert het minimaal stikstofgehalte zich rond 5 µmol/kg suikerbiet. Indien lager kan men spreken van een gebrek. De beschikbare stikstof is dus tegenwoordig geen limiterende factor voor de opbrengst (voor zover men de aanbevolen dosis aanlevert na bodemanalyse).
Het Franse onderzoeksinstituut INRA heeft trouwens onlangs bewezen dat « hoe lager het stikstofgehalte in de grond, hoe beter die door de planten wordt benut ».

Hogere stikstofgift om 120 Ton bieten te produceren ipv 80 Ton?  NEEN !

In feite blijft de hoeveelheid stikstof opgenomen door de plant stabiel over de jaren heen, ondanks de verhoging van de opbrengst. Maar de huidige rassen zijn efficiënter geworden en produceren meer suiker per kg geleverde stikstof dan vroeger. Met andere woorden:

Vroeger gaf men teveel stikstof, de rassen benutten deze slecht en de opbrengst was bijgevolg lager.
Vandaag geeft men minder stikstof en de rassen benutten dit beter.

Deze betere benuttiging voldoet ruim om de behoefte voor een hogere opbrengst te dekken.
De optimale stikstofgift voor een perceel is dus onafhankelijk van het potentieel in opbrengst en is niet hoger dan vroeger.

Men hoeft dus de stikstofgift niet te verhogen om 120 T/ha te halen !
Zelfs als de neiging er is om de stikstofgift te verhogen, houdt men zich best aan de aanbevolen hoeveelheid bepaald via de stikstofanalyse, en dit in functie van de voorgeschiedenis van het perceel en van de andere stikstofbronnen.

Wat gebeurt er indien men een hogere stikstofgift toedient dan aanbevolen ?

Als men licht afwijkt van het advies zal dit geen negatieve gevolgen hebben. Indien men daarentegen 50, 80 of 100 eenheden méér toedient dan het advies - zoals vaak de gewoonte is - zal men de suikerbiet stimuleren extra bietenbladeren te vormen.

De suikerbiet heeft natuurlijk bladeren nodig, maar een teveel aan stikstof zorgt voor een overproductie aan bladeren. Een teveel aan stikstof zal de bladproductie veelal laat in het groeiseizoen (september, oktober) stimuleren, net op het moment waarop de suikerbiet geen nieuw blad nodig heeft, maar eerder de stikstof van de bladeren moet gebruiken om kilo's en suiker aan te maken.

Bij een te hoge stikstofgift daalt dus het suikergehalte en is er ook een remming van wortelproductie. Een teveel aan bladeren kan ook aanleiding geven tot meer bladziektedruk.

De voorbije zachte najaarstemperaturen hebben dit verschijnsel bevorderd.

Besluit: Teveel stikstof   =   Minder suiker, minder kilo’s, en meer ziektes

Bronnen
• Stikstofgift bij suikerbieten, KBIVB
• Stikstofbehoefte bij suikerbieten, IRS (Instituut Nederland)
• Technische dienst van de firma Strube Belgium