Istotną częścią całego postępu w zakresie hodowli jest wybór poszczególnych roślin z udoskonalonymi cechami charakterystycznymi z niezwykle licznych roślin potomnych pochodzących z krzyżówek. W przypadku wielu z tych cech, zidentyfikowano geny lub ich lokalizację w genomie rośliny.

Warianty DNA genów, czyli gene loci, które korelują z różnymi fenotypami (wyglądem) rośliny, np. podatnością lub odpornością na choroby, mogą zostać zastosowane jako markery molekularne. Dzięki stosowaniu tych markerów można przewidzieć plenność rośliny w odniesieniu do konkretnych cech charakterystycznych bez potrzeby przeprowadzania wydłużonych i pracochłonnych testów odporności na choroby czy innych prób wydajności w szklarni i na polu.

Stosowanie markerów w naszych programach hodowlanych obejmuje wybór konkretnych markerów cech indywidualnych np. odporności na choroby, a także metody wyboru genomów w celu wspierania hodowli złożonych cech charakterystycznych, takich jak plenność. W ramach naszych stałych starań na rzecz tworzenia nowych markerów pomagających w eliminacji bieżących i przyszłych wyzwań dotyczących hodowli stosujemy badania genetyczne, genomiczne i bioinformatyczne.